Kanion Bucki na Czerkaszczyźnie uznawany jest za jedno z najpiękniejszych miejsc w środkowej Ukrainie. Znajduje się około trzech godzin drogi od Kijowa, w pobliżu wsi Buki w rejonie mankiwskim, obwodu czerkaskiego.

Kanion Bucki. Foto autora

Można tu również łatwo dojechać z Humania – to znacznie bliżej, około 50 kilometrów. Kursują marszrutki.

Przez Buki przepływa rzeka Hirski (Górny) Tykycz, której wysokie, skaliste brzegi utworzyły Kanion Bucki. Rzeka płynie wśród prekambru granitów, których wiek szacuje się na około 2 miliardy lat.

Skaliste brzegi kanionu. Foto autora

Kanion jest wąski – miejscami ma jedynie 20–40 metrów szerokości – i dość głęboki, nawet do 20 metrów. Kręty i długi, zaczyna się od sztucznego, dwumetrowego progu dawnej zapory hydroelektrowni, zwanego wodospadem Wir.

Uwaga: Kanion Bucki bywa czasem mylony z parkiem krajobrazowym Buki w obwodzie kijowskim – nie pomylcie tych dwóch miejsc!

Mieszkańcy okolicznych wsi nazywają Kanion Bucki „małą Szwajcarią” i są dumni z tego, że reprezentował on obwód czerkaski w konkursie „7 cudów natury Ukrainy”.

Przy hałaśliwym wodospadzie już w XIX wieku zbudowano duży młyn wodny, z którego do dziś zachowały się malownicze ruiny. Według jednej z wersji, jego właścicielami była rodzina Skarżyńskich – znany polski ród szlachecki. Ród ten posiadał majątki na Kijowszczyźnie i Podolu, między innymi w okolicach Buk, Mankiwki i Legedzyna.

W XIX wieku w Bukach istniała posiadłość Skarżyńskich z parkiem, zabudowaniami gospodarczymi oraz młynem wodnym na rzece. Młyn stanowił część folwarku, a na początku XX wieku działały tu również inne zakłady przetwórstwa rolnego, które przynosiły dochód z produkcji w majątku.

Po rewolucji 1917 roku i nacjonalizacji posiadłość Skarżyńskich została zlikwidowana, a młyn przeszedł w ręce struktur radzieckich.

W 1834 roku przez pewien czas w majątku na skraju lasu Antonowskiego, we wsi Antoniwka (od 1958 roku stanowiącej część Buk), mieszkała hrabina Zofia Potocka – córka słynnej Zofii Potockiej, której imieniem nazwano „Sofijówkę” w Humaniu. Obecnie w tym budynku mieści się akademik Buckiego Liceum Politechnicznego. Od niego do kanionu przez las jest około 500 metrów.

Bucka elektrownia wodna im. H. Petrowskiego – mała elektrownia wodna położona w granicach miejscowości Buki, jedna z pierwszych małych elektrowni wodnych na Ukrainie i pierwsza wiejska elektrownia tego typu.

Zbudowana została pod koniec lat 20. XX wieku na rzece Hirski Tykycz, uruchomiono ją w 1929 roku – w 12. rocznicę rewolucji październikowej – i działała do 1991 roku.

Jej wyjątkowość polegała na konstrukcji ujęcia wody: w górnym biegu spadek wynosił około 6–8 metrów, a dzięki odpowiedniemu rozmieszczeniu „rynny” do turbin, strumień wody spływał z wysokości aż 18 metrów. Dziś budynek elektrowni jest częściowo zrujnowany.

Kanion Bucki to doskonałe miejsce na spacery, wędkowanie, pikniki i wypoczynek na łonie natury. Nie brakuje tu urokliwych zakątków, w których można spędzić czas z rodziną lub przyjaciółmi.

Latem czysta woda rzeki Hirski Tykycz stanowi idealne miejsce do kąpieli, a dla miłośników aktywnego wypoczynku i adrenaliny Kanion Bucki oferuje świetne warunki do wspinaczki skalnej. Strome skały kanionu nadają się znakomicie do treningów, a trasy wspinaczkowe mają różny poziom trudności.

Równolegle do rzeki i kanionu biegnie ulica Turystyczna, przy której rozstawiają się całe rzędy lokalnych babć sprzedających pyszne świeże paszteciki i kwas chlebowy.

W Kanionie Buckim kręcono wiele produkcji:

teledysk Złaty Ohnewycz do piosenki „The Kukushka” (Кукушка) – z którą artystka brała udział w eliminacjach do Eurowizji 2011; ekipa filmowa dokładnie posprzątała budynek starego młyna pod mostem antonowskim,

teledysk Igora Grochockiego „Bądź ze mną”,

film „Poszukiwacze skarbów”, część 2, odcinek 20 sezonu programu „Bitwa jasnowidzów”,

epizod z próbą drużyn w 2. odcinku serialu „Kozacy. Całkowicie zmyślona historia”,

reklama piwa Desant,

odcinek serialu „Witalik” – „Spływ kajakowy”,

odcinek 2. sezonu programu „Top Model po ukraińsku”,

odcinek 2. sezonu programu „Ważni i szczęśliwi”.

Turystyka w Bukach jest dziś dość dobrze rozwinięta, jak na wiejskie warunki – są tu miejsca noclegowe, punkty gastronomiczne, a także wypożyczalnie kajaków i innego sprzętu.

Przed wojną odpoczywali tu również Polacy i Słowacy. Malowniczymi krajobrazami rejonu mankiwskiego zachwycali się także motocykliści z Niemiec.

Mamy nadzieję, że po zakończeniu wojny do Kanionu Buckiego ponownie zawitają tłumy polskich i innych zagranicznych turystów.

Autor i redakcja – Lena Semenowa

Wersja ukraińska

Буцький каньйон на Черкащині- одне з чудес України. Млин Скаржинських, водоспад Вир, найперша сільська ГЕС України.

Буцький каньйон на Черкащині називають одним з найкрасивіших місць Центральної України. Знаходиться він в трьох годинах їзди з Києва, біля села Буки в Маньківському районі Черкаської області.

Добиратися можна і з Умані, що набагато швидше, біля 50 км. Є маршрутки.

В Буках протікає річка Гірський Тікич, високі скелясті береги якої і утворили Буцький каньйон. Річка тече у протерозойських гранітах, вік яких оцінюється в 2 млрд років.

Каньйон вузький, місцями 20-40 метрів шириною, і досить глибокий – до 20 метрів. Звивистий і довгий, він починається від штучного двометрового перекату колишньої греблі ГЕС, який називають водоспадом Вир.

Важливо: каньйон у Бука́х іноді плутають з ландшафтним парком Буки у Київській області. Тому не сплутайте)

Мешканці навколишніх сіл називають Буцький каньйон „маленькою Швейцарією” і пишаються, що він представляв Черкаську область у конкурсі „7 природних див України”.

Біля гучного водоспаду ще в 19 столітті побудували великий водяний млин, від якого збереглися досить мальовничі руїни. За однією з версій, власниками була родина Скаржинських- відомого польського шляхетського роду. Рід володів маєтками на Київщині і Поділлі, зокрема в околицях Буків, Маньківки, Легедзино.

У 19 столітті у Буках існувала садиба Скаржинських з парком, господарськими будівлями та водяним млином на річці. Млин був частиною економії, і на початку 20 століття тут діяли і інші промислові об’єкти, які забезпечували переробку сільськогосподарської продукції з маєтку.

Після революції 1917 року та націоналізації маєток Скаржинських був ліквідований, а млин перейшов у користування радянських структур.

В 1834 році  певний час у маєтку на межі Антонівського лісу в селі Антонівка, яке з 1958 року є частиною Букі́в, проживала графиня Софія Потоцька, донька Софії Потоцької, на честь якої побудували “Софіївку” в Умані. Зараз в цій будівлі знаходиться гуртожиток Буцького політехнічного ліцею. Від нього до каньйону через ліс близько 500 метрів.

Буцька ГЕС ім. Г. Петровського — мала гідроелектростанція, розташована в межах селища Буки, одна з перших малих гідроелектростанцій України та перша сільська ГЕС.

Електростанція побудована в кінці 1920-х років на річці Гірський Тікич в Буцькому каньйоні, запущена 1929 року, в день 12-й річниці Жовтневого перевороту, та пропрацювала до 1991 року.

Унікальність ГЕС полягає у водозабірнику. У верхньому б’єфі перепад води становить близько 6-8 м. Завдяки правильно обраному гідромісцерозташуванню «лотка» на турбіни йшов потік води з висоти 18 метрів. Нині споруда електростанції напівзруйнована.

Буцький каньйон — відмінне місце для прогулянок, риболовлі, пікніків і відпочинку на природі. Тут безліч затишних місць, де можна провести час з родиною або друзями.

В теплу пору року чиста річка Гірський Тікич стає ідеальним місцем для купання, а для любителів активного відпочинку та екстриму Буцький каньйон пропонує відмінні умови для скелелазіння. Круті скелі каньйону ідеально підходять для тренувань і покорення нових вершин. Тут є маршрути різного рівня складності.

Тягнеться  паралельно річці Тікич з каньйоном вулиця Туристична, на якій засідають цілі торгівельні ряди місцевих бабусь зі смачними свіжими пиріжками і квасом. 

Тут знімали досить багато чого:

  1. Кліп на пісню “The Kukushka” (Зозуля) Злати Огнєвіч. З нею вона у 2011 році взяла участь в відбірковому конкурсі на “Євробачення”, де програла. Команда зйомок капітально прибрали будівлю старого млина нижча антонівського мосту.  
  2. Кліп на пісню “Будь зі мною” Ігоря Грохоцького.
  3.  Фільм “Кладоіскатєлі”.Частина 2 Епізоду 20 сезону “Битви екстрасенсів“.
  4. Епізод з випробуванням джур 2 серії серіалу “Козаки. Абсолютно брехлива історія“.
  5. Реклама пива Десант.
  6. Серія “Вітальки” – “Похід з байдарками“.
  7. 8 випуск 2 сезону шоу “Топ-модель по-українськи“.
  8. 9 випуск 2 сезону шоу “Зважені та щасливі“.

Туризм тут вже розвинутий досить добре, як для сільської місцевості, тому вибір закладів розміщення, і харчування, та аренда байдарок та іншого спорядження вже є.

До війни тут відпочивали і поляки та словаки. Милувалися місцевими краєвидами Маньківського краю і байкери з Німеччини.

Сподіваємось, що після закінчення війни, сюди знов завітають натовпи польських і інших іноземних туристів.

Автор і редакція- Лєна Семенова