Lena Semenowa, Kijów- Illińce

W przeciwieństwie do zabytkowego, górzystego Prawego Brzegu, Lewy Brzeg Kijowa nie słynie z wielkiej ilości zabytków i dużych grup turystów. Jest sypialnią Kijowa, szczelnie zabudowaną blokami do niebios.

Jednak udało mi się odszukać polskich śladów w tej części Kijowa, choć lista nadal jest dość krótka i stworzyć z niej pieszej wycieczki nie da się. Chyba że autokarem lub metrem.

Kamień z Tatr

Znajduje się znak pamiątkowy na cześć bojowej jedności brygad partyzanckich podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej (1978, architekt K. Sidorow). Napis w trzech językach (rosyjskim, polskim i słowackim) na kamieniu głosi: „Ten kamień z TATR symbolizuje braterstwo broni sowieckich, polskich i słowackich partyzantów we wspólnej walce przeciwko niemiecko-faszystowskim najeźdźcom. Zainstalowany z inicjatywy weteranów partyzanckiej brygady Szczorsa.”

Obok później zostało otwarte Muzeum Partyzanckiej Sławy, poświęcone ruchowi partyzanckiemu 1941 roku w Kijowie. Jest ważnym ośrodkiem wychowania wojskowo-patriotycznego młodzieży i w ogóle jednym z nielicznych muzeów na Lewym Brzegu Kijowa.

Został przemianowany ostatnio w Muzeum Okupacji Kijowa. W muzeum eksponowane są autentyczne dokumenty, rzeczy osobiste, amunicja wojskowa uczestników ruchu partyzanckiego. Dla odtworzenia atmosfery tamtych lat wystawiona jest ziemianka partyzancka, drewniany wóz i łódź rybacka używana przez partyzantów.

Znajduje się kamień razem z muzeum w ogromnym sosnowym Parku Partyzanckiej Sławy (112 ha).

Najbliższe stacji metra: Boryspilska i końcowa na zielonej linii metra stacja Czerwony Chutor.

Memorial poleglych polskich zolnierzy na darnickim cmentarzu

Po wojnie mogiły polskich żołnierzy pochowanych w te zostaly czesciowo przeniesione na Cmentarz Darnicki (Charkowska Szosa, 52). Od tego momentu znajduja sie tutaj mogily wojskowe, ktore zostaly uznane za pomnik historii, ktory sklada sie z 533 mogil zolnierzy Armii Czerwonej, poleglych w bojach w roku 1941, 1943 i 1944, i mogily 43 zolnierzy Wojska Polskiego z obrony przeciwlotniczej, ktorzy zgineli podczas nalotu na Darnicki Dworzec Kolejowy w kwietniu 1944 roku.

Kino Kraków na Rusanówce

Rusaniwka- Kijowska Wenecja. Jeden z najbardziej komfortowych dzielnic mieszkalnych Kijowa. Rusanówka stała się jednym z pierwszych masywów na świecie, zbudowanym w całości na gruntach aluwialnych, które zostały zrekultywowane 3-5 metrów do poziomu niezatapiania.

Budynek kino na Rusanówce został wybudowany w 1968 roku. Architekci M. Bubnov, W. Lazarew, I. Semejkin, E. Ter-Stepanow; inżynier W. Nemirowski.

W 2000 roku kino przestało istnieć, a w 2006 roku budynek został przekazany do teatru miejskiego „Kijów”.

Kino Kraków jest obecnie remontowane. Teraz będzie tu centrum kultury oraz centrum koncertowo-teatralne.

Budowniczowie pracują w obiekcie od marca br.

„W tym czasie budowniczowie zakończyli rozbiórkę murów, wyrzucili góry śmieci. Zaczęli także montować pomieszczenia, które zostały zaplanowane w projekcie. Piwnica była w pełni wyposażona. Położyliśmy już okablowanie elektryczne, a teraz kończą prace tynkarskie i pracują nad elewacją budynku ”- powiedziała. Dyrektor Krakowa Oksana Abrashekova.

Na parterze znajdować się będzie garderoba, kasa, mała scena, garderoby, toalety, sala choreograficzna oraz gabinet reżysera. Również w Krakowie powstanie duża sala na 500 osób.

Ulica Krakowska z tablicą

Kijów dołączył do ruchu miast partnerskich w 1961 roku. Pierwszymi miastami partnerskimi stolicy Ukrainy były polskie miasto Kraków i fińskie miasto Tampere. W następnym roku dołączył do nich niemiecki Lipsk. 7 lat później Kijów nawiązał braterskie stosunki ze stolicą Słowacji Bratysławą i włoską Florencją. W 1970 r. Tuluza, miasto na południu Francji, stała się miastem partnerskim stolicy Ukrainy, a w 1971 r. Kioto, starożytna stolica Japonii.
W latach 60. w Kijowie pojawiły się ulice, nazwane na cześć miast związanych ze stolicą Ukrainy - Krakowa, Lipska, Bratysławy, Kioto, Tampere, Florencji, Tuluzy. Na pierwszych czterech umieszczono pamiątkowe tablice z brązu, przypominające, że nazwy tych ulic poświęcone są miastom partnrskim Kijowa. Na ich cześć nazwano także kina „Florencja”, „Leipzig” i hotel „Bratysława”.

Ulica Krakowska – ulica w Dnieprowskiej dzielnicy Lewego Brzegu Kijowa, niedaleko stacji metra Darnica.

Powstała w połowie 20 wieku pod nazwą Nowa, w 1955 roku dostała nazwę Iwanowo-Wozneseńska. Nowoczesna nazwa pochodzi od nazwy polskiego miasta Krakowa, miasta partnerskiego, od 1961 roku.

granitowa tablica na początku ulicy Krakowskiej

Nieco później, w 1979 roku, na rogu ulic Krakowskiej i Bulwaru Pracy została umieszczona druga, tym razem brązowa, tablica, poświęcona partnertwu miast.

Ostatnie znalezione przeze mnie na Lewym Brzegu miejsce, dotyczące polskiej historii i Polaków, to Mogiła kochanki wybitnego radzieckiego rockmana pochodzenia koreańsko–rosyjskiego, założyciela i lidera grupy Kino Wiktora Coja, Polki Eleny Duchniewicz na cmentarzu Lisowym. Cmentarz Lisowy (Leśny) jest największym cmentarzem na Lewym Brzegu KIjowa, o powierzchni 142 ha. Znajduje się pomiędzy kijowskimi dzielnicami Osiedle Leśne i Trojeszczyna.